"Wiosna zaginionych" Anna Kańtoch

 

Autor: Anna Kańtoch

Tytuł: Wiosna zaginionych

Cykl: komisarz Krystyna Lesińska, tom 1

Data premiery: 30.09.2020

Wydawnictwo: Marginesy

Liczba stron: 400

Gatunek: kryminał

 

Anna Kańtoch to polska autorka książek z gatunku fantastyki i kryminału. Na scenie literackiej zaistniała w 2004 roku, a w 2016 wydała swoją pierwszą powieść kryminalną pt. „Łaska”. Kańtoch jest pisarką wielokrotnie nagradzaną, a i sama „Wiosna zaginionych” zdobyła Nagrodę Wielkiego Kalibru. Tytuł ten jest pierwszym tomem nowej trylogii kryminalnej autorki o komisarz Krystynie Lesińskiej.

 

Fabuła „Wiosny zaginionych” toczy się współczesną wiosną. Krystyna, ponad 70letnia emerytowana policjantka toczy w miarę spokojne życie – krąży pomiędzy mieszkaniem w Katowicach a działką, czyta książki, ogląda seriale i spotyka się z wnukami. Jej spokój zostaje zaburzony, kiedy pewnego dnia w sklepie wpada na Jacka – mężczyznę, którego nie widziała przez pół wieku. Te spotkanie wzbudza w niej dawno pogrzebane uczucia – to właśnie w czasie wycieczki w góry 50 lat temu jej starszy brat zniknął, trójka jego towarzyszy zmarła, a żywy powrócił tylko Jacek. Krystyna jest pewna, że to on odpowiada za śmierć całej czwórki, teraz więc w końcu może odważyć się na ryzykowny plan… Jednak jego realizacja nie dochodzi do skutku – gdy kobieta wchodzi do domu Jacka, znajduje go martwego w salonie. Kto ją uprzedził? Szybko na miejscu zjawia się policja, a śledztwo przypada jej dawnemu współpracownikowi, który chętnie dzieli się z nią swoją wiedzą i domysłami. Jak szybko uda im się znaleźć mordercę? Czego dowiedzą się o Jacku? I czy Krystyna może mieć nadzieję, że ta śmierć wyjaśni największą zagadkę z jej przeszłości? I co do tego wszystkiego mają okoliczne zaginięcia psów?!

„Nie czułam się staruszką, ale tak wyglądałam i cieszyłam się z tego, ponieważ staruszki nie są groźne, staruszek nikt nie podejrzewa, a ja wiedziałam już, że zamierzam popełnić przestępstwo.”

Książka składa się z prologu, 32 rozdziałów oraz epilogu. Narracja prowadzona jest przez Krystynę w pierwszej osobie czasu przeszłego oraz przez kilka innych postaci (policjantów, operatora numeru alarmowego 112 itp.) w trzeciej osobie czasu przeszłego. Od czasu do czasu rozdziały przetykane są też kilkoma wpisami z bloga tajemniczego Kuby. Styl powieści jest naprawdę bardzo dobry, widać, że książka pod względem językowym jest naprawdę dopracowana – nie dziwi mnie to, gdyż tę autorkę uważam, za jedną z najlepszych w gatunku kryminału, a i w stopce redakcyjnej znalazłam nazwisko Karoliny Macios, co dla mnie jest zawsze gwarancją dobrej pod względem językowym (i nie tylko!) lektury. Język jest dosyć prosty, ale użyty z takim wyczuciem, że czytanie tej książki to sama przyjemność.

 

Krystyna Lesińska jest bardzo wdzięczną bohaterką – to twarda pani komisarz, która przez całe swoje czynne zawodowo życie właśnie pracę stawiała na pierwszym miejscu. Teraz może już trochę zmiękła, odnalazła się w normalnym życiu emerytki, z którego wyciska co najlepsze. Będąc w tym wieku, gdy patrzy wstecz, to żałuje, że nie poświęcała swojej rodzinie więcej czasu, czuje ciągłe wyrzuty sumienia, że nie było jej wtedy, kiedy jej dzieci najmocniej ją potrzebowały. Dla niej jednak to śledztwa były tym, dlaczego żyła, choć zadra z tej największej, najtrudniejszego i nierozwiązanej do tej pory zagadki dotyczącej zaginięcia jej brata ciągle w niej tkwi. Teraz więc Krystyna na nowo wtapia się w świat policjantów i przestępców, na nowo pobudza swoje szare komórki do działania na miarę ich pełnych możliwości. To postać mocno charakterna, pełna wigoru i jakiegoś takiego humoru w spojrzeniu na świat, potrafiąca trudne doświadczenia wykorzystać na swoją korzyść.

 

Akcja powieści toczy się tu spokojnym rytmem, dopasowanym do samego życia Krystyny. Intryga jest ciekawa i rozbudowana, choć mam wrażenie, że dzieli tu swoje miejsce z wątkami obyczajowymi tej historii, skupiającymi się na rodzinie Krystyny oraz życiu towarzyszących jej w tej sprawie policjantów. Myślę więc, że w tym przypadku możemy mówić o lżejszej odmianie kryminału, choć mimo wszystko same morderstwo i zagadka go dotycząca są dosyć mroczne.

 

W książce poruszonych jest też kilka ciekawych tematów, o których koniecznie musze wspomnieć. Dosyć mgliście, bo o tym najważniejszych zagadnieniu psychologicznym mówić nie mogę 😉 Ogólnie jednak książka po części poświęcona jest wspomnieniom, pamięci i przeszłości, a także ciekawym spojrzeniem na rolę matki, a zarazem policjantki. To na pewno tematy warte uwagi!

 

Ogólnie książkę czytało mi się naprawdę dobrze, od pierwszej strony lektury czuje się, że autorka miała na nią pomysł, wszystko jest tu naprawdę przemyślane i dopracowane. Bohaterowie są bardzo sympatyczni, a zagadka, choć niespieszna, jest rozbudowana z rozmysłem i naprawdę ciekawi. Nie wszystko jest tu do końca wyjaśnione, ale autorka już na samym końcu wyjaśniła, że pozostałe wątki zepną się w kolejnych tomach tej serii. Nie pozostaje nic innego jak ich wyczekiwać!

 

Moja ocena: 7,5/10

Książka dostępna jest też w abonamencie 

Dodaj na półkę - klik!