"Zaufaj mi" T.M. Logan

Autor: T.M. Logan

Tytuł: Zaufaj mi

Tłumaczenie: Anna Pochłódka-Wątorek

Data premiery: 09.11.2022

Wydawnictwo: Bukowy Las

Liczba stron: 376

Gatunek: thriller / thriller psychologiczny

 

T.M. Logan to brytyjski autor thrillerów, który na koncie ma już ponad milion sprzedanych egzemplarzy, jedną ekranizację na Netfliksie (dostępną niestety tylko w UK) oraz ogólną przychylność czytelników i recenzentów. Debiutował w 2017 roku (u nas wydany rok później) książką „Kłamstwa”. W tym czasie pracował również jako dziennikarz prasowy, teraz już w pełni oddaje się tylko pisaniu powieści. Na swoim koncie ma sześć tytułów (w Polsce pięć, bez najnowszego), a na rok 2023 planowany jest kolejny. Dla mnie „Zaufaj mi” to była pierwsza styczność z jego piórem, choć ochotę na zapoznanie miałam już od dawna. I nie zawiodłam się! Ten tytuł to połączenie dynamicznego thrillera z thrillerem psychologicznym – przyznam, że bardzo udane!

 

Jest to historia Ellen, która niczego na świecie nie pragnie bardziej niż zostać matką. Niestety nie jest jej to dane, żadna z prób in vitro się nie powiodła, a jej mąż Richard kilka miesięcy temu zostawił ją dla innego kobiety, która teraz poinformowała świat, że spodziewa się dziecka… W tym momencie do Ellen w pociągu dosiada się młoda kobieta z dzieckiem na rękach – to Kathryn i trzymiesięczna Mia. Po krótkiej rozmowie Kathryn prosi Ellen o potrzymanie małej, by mogła spokojnie odebrać ciągle wydzwaniający telefon, na co ta z wahaniem przystaje. Chwile potem pociąg zatrzymuje się na stacji, a w ostatnim momencie przed ponownym ruszeniem Ellen za oknem widzi wychodzącą z peronu Kathryn. Zszokowana, po zwróceniu uwagi przez nowego pasażera skupia się na pozostawionym przy niej plecaku – to wszystkie potrzebne Mii rzeczy: mleko, pieluszki, ubranka. I kartka na napisem chroń ją i nie ufaj nikomu, nawet policji. Ellen coraz mocniej tym zdziwiona zakłada, że dziewczyna była ofiarą przemocy domowej i zostawiła małą, by chronić ją przed brutalnym ojcem. Decyduje się mimo wszystko zgłosić sprawę na pobliskim komisariacie. Jednak czy to faktycznie dobra decyzja? Czy jej założenia są prawidłowe? I kim jest ten mężczyzna, który w pociągu robił jej i Mii zdjęcia, a teraz zdaje się podążać za nimi?

 

Książka rozpisana jest na dni akcji – od wtorku do niedzieli oraz coś w stylu epilogu, którego wydarzenia toczą się trzy miesiące później. Całość składa się z 69 rozdziałów w przeważającej część pisanych w narracji pierwszoosobowej czasu teraźniejszego z perspektywy Ellen. Kilka rozdziałów pisanych jest w narracji trzecioosobowej czasu przeszłego przez innych zamieszanych w sprawę bohaterów jak np. mężczyznę śledzącego Ellen czy policjanta prowadzącego sprawę. Styl powieści jest przyjemny, sprawny, zdania krótkie, a dialogi wiarygodne. Całość czyta się naprawdę dobrze.

 

Jednym z największym plusów powieści jest kreacja głównej bohaterki, która została tu świetnie wywarzona – w końcu łatwo byłoby popaść w przesadę przy tego typu postaci. To w końcu dosyć załamana kobieta, która już prawie straciła nadzieję na to, że kiedy będzie mogła zostać matką. Teraz nagle, niespodziewanie sytuacja się zmienia – ma w rękach niemowlaka, który został jej niejako podarowany. Co zrobić? Nie da się ukryć, że myśli, by po prostu małą zabrać do domu nie są głośne. A jednak poczuciem moralności w Ellen wygrywa, kobieta decyduje się zrobić to, co powinna, czyli zgłosić to na policję. Mimo że Mia to cudowne dziecko, które od początku cały czas się do niej uśmiecha. Ostatecznie jednak Ellen i tak zostaje wciągnięta w tę sprawę i rozpoczyna własne śledztwo, co oczywiście jest kluczowe dla fabuły tej historii. Charakter Ellen oddany został dobrze, wiarygodnie, zdarzenia okraszone są od razu jej komentarzem i przemyśleniami, co jest charakterystyczne dla pierwszoosobowej narracji. Oczywiście jest kilka momentów, w których zachowanie Ellen może wydać się nieco naiwne, ale myślę, że dla dobra całej historii można przymknąć na to oko, a może nawet inaczej - w końcu ciężko przewidzieć jak może zachować się zdesperowana kobieta, bo może właśnie tak?

 

Akcja powieści toczy się dosyć dynamicznie, co chwilę coś się dzieje, Ellen pakuje się w nowe tarapaty, odkrywa nowe tropy, które powodują coraz większy zamęt w hipotezach czytelnika. Fabuła poprowadzona jest sprawnie i szybko, przez co czytelnik nie ma nawet czasu porządnie przemyśleć własnych hipotez, co jest również plusem historii, bo zakończenie dzięki temu dosyć mocno zaskakuje. Na szczęście „szybko” ma tu tempo racjonalne, tak by czytelnika zaciekawić, utrzymać napięcie, ale nie aż tak, by dać wrażenie sztuczności.

 

Książka jest typowo rozrywkowa, tematy do przemyśleń raczej są tu po prostu punktem wyjścia dla całej historii, intryga zbudowana jest na zasadzie jak największej liczby zaskoczeń, które pojawiają się w lekturze mocno dynamicznie, mocno fizycznie (jest kilka scen walki czy pościgu). Dzięki narracji pierwszoosobowej, kobiecej głównej postaci i jej dylematom narzuconym przez wrażliwy instynkt macierzyński książka daje wrażenie czego pomiędzy thrillerem akcji a thrillerem psychologicznym i ja w formie rozrywki jak najbardziej to kupuję. Bawiłam się naprawdę dobrze, nie miałam wrażenia, by autor uwłaczał mojej inteligencji, a na kilka małych wątków romansowych przymykam oko 😉 To naprawdę dobra pozycja, gdy potrzeba czystej, zajmującej rozrywki!

 

Moja ocena: 7/10

 

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Bukowy Las.

Książka dostępna jest też w abonamencie 

Dodaj na półkę - klik!

Podoba Ci się to, co robię?

Wesprzyj mnie na patronite.pl/kryminalnatalerzu i dołącz do grona moich Patronów!