"Wadliwy klient" Olga Rudnicka

Autor: Olga Rudnicka

Tytuł: Wadliwy klient

Cykl: detektyw Matylda Dominiczak, tom 6

Data premiery: 07.02.2023

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 304

Gatunek: komedia kryminalna

 

Olga Rudnicka to nie tylko jedna z moich ulubionych autorek, ale i jedna z tych, których książki towarzyszą mi od dawna – w sumie to dzięki jej twórczości przekonałam się, że choć nikt nigdy nie będzie pisać tak jak Joanna Chmielewska, to jednak i teraz współcześnie możemy znaleźć coś w tym gatunku wartego uwagi, coś mądrego i zabawnego zarazem. Rudnicka aktualnie na swoim koncie ma 25 książek - kilka cykli, kilka powieści osobnych. I niech nie zmyli Was fakt, że na blogu znajdziecie zaledwie 3 recenzje jej książek (i to wszystkie z cyklu o Matyldzie! „Oddaj albo giń!” – klik!, „To nie jest mój mąż”– klik!, „Rączka rączkę myje” – klik!)! O nie, przeczytane mam 24 z 25, jednak większość z nich czytałam jeszcze przed powstaniem bloga. Oczywiście jest też kilka, które pochłonęłam w międzyczasie, a które jeszcze czekają, by o nich napisać. Ale dzisiaj pomówmy o jej najnowszej książce, o szóstym tomie serii o Matyldzie, który ukazał się po półtorarocznej przerwie od tej bohaterki. I cóż mogę rzecz – Matylda wraca w wielkim stylu!

 

Fabuła „Wadliwego klienta” toczy się w czerwcu 2012 roku. Matylda coraz mocniej zastanawia się nad zasadnością trwania swojego małżeństwa z Romanem, coraz częściej głosiki w głowie podpowiadają jej myśl o rozwodzie. Kiedy więc stojąc przed własną agencją detektywistyczną zauważa prawnika, który wynajmuje biuro w tym samym budynku co ona, nie waha się – to znak! Trzeba go tylko dogonić 😉 Kiedy w końcu przyłapuje adwokata na parkingu to sama już nie wie czy chce pytać o rozwód czy o możliwość współpracy ich firm, więc Piasecki wykorzystuje jej zmieszanie i zaprasza na własną rozmowę z jego klientem. Środek transportu jest nieco podejrzany, a fakt, że na miejscu spotyka ochroniarza Ksawerego Groma, tym bardziej… Po spotkaniu Piasecki zatrudnia ją do pewnej delikatnej sprawy – Matylda ma udawać nową dziewczynę architekta Dębskiego, który od kilku lat prześladowany jest przez … no właśnie, kogo? I w sumie to nie on jest prześladowany, a jego dziewczyny… Czy podszywając Matyldę po postać jego nawet sympatii uda się odkryć, kto stoi za pogróżkami? I czy Matylda na pewno jest odpowiednią osobą, by stać i pachnieć, gdy to inni obserwują i pstrykają zdjęcia?

„(…) ona jest przecież licencjonowanym detektywem, a ma odgrywać rolę ślicznotki rodem z kryminału z lat trzydziestych dwudziestego wieku. Ładnie wyglądać, ładnie pachnieć i nie wychylać się z intelektem, niemal jak żona ze Stepford.”

Książka składa się z 5 nienumerowanych rozdziałów, które określają dzień tygodnia (z krótkim komentarzem…) i datę wydarzeń. Każdy opisywany dzień podzielony jest na kilkustronicowe scenki, przez co lektura jest bardzo wygodna. Narracja prowadzona jest w trzeciej osobie czasu przeszłego, przede wszystkim skupia się na postaci Matyldy, która wszak jest postacią barwną z dwoma różnymi głosami w głowie 😉, choć i oczywiście pomiędzy dostajemy też opis zdarzeń, w które uwikłani są Grom czy komisarz Tomczak. Styl powieści, jak na komedię kryminalną przystało, jest lekki i niesamowicie zabawny w sposób, który mogę pokreślić jako ‘styl z klasą’ – Rudnicka nigdy nie musi uciekać się do wulgarności czy specjalnie kontrowersyjnych kwestii, by czytelników rozśmieszyć. Oczywiście głównym punktem zapalnym humoru jest Matylda, ale znajdziemy go w sumie we wszystkim – postaciach, dialogach, wydarzeniach. O tak, jest kilka scenek, przy których zaśmiewałam się w głos, co ostatnio przy komedii (nawet tej autorki) nieczęsto mi się zdarzało, więc tym razem jest to naprawdę warte podkreślenia! Humor na najwyższym poziomie!

„(…) zmierza drobnymi kroczkami w stronę wejścia do knajpy. Nogi wyginały jej się w kostkach pod niesamowitym kątem i nigdy nie sądził, że jest to możliwe w wykonaniu przeciętnego człowieka. Trzeźwego człowieka. Taką mobilność stawów bez ryzyka ich zwichnięcia widział w życiu wielokrotnie, ale u ludzi tak napranych, że zrobiliby mostek i świecę jednocześnie.”

Omówienie historii zacznijmy od Matyldy. W końcu nadszedł czas, o którym marzyła – ma własny biznes, własną agencję, która całkiem dobrze prosperuje. Matylda walczyła o tę zmianę od trzech lat, więc ma powody do dumy. Niestety jej mąż tego nie rozumie, nie akceptuje wyborów Matyldy, mimo jej prób, nic nie ulega zmianie, zatem myśl o rozwodzie jest jak najbardziej na miejscu. Matylda to osoba bardzo oryginalna, wydawałoby się nawet momentami szalona i nieobliczalna, jednak w jej toku myślenia jest sens. Bardzo okrężny, ale jest 😉 Dialogi, które odbywają się w jej głowie są przekomiczne! Ale spójrzmy na jej nową sprawę – Matylda to człowiek ciągle chętny do działania, zatem jej podstawowy zakres obowiązków, by tylko być i dobrze wyglądać, raczej nie jest jej na rękę. Zatem oczywiste jest, że za chwilę zacznie działać sama, prowadzić śledztwo częściowo poza wymiarem jej umowy… Jak przyjmie to Piasecki? I w co znowu Matylda się wpakuje?!

Piasecki to nowa postać, dosyć podejrzana, bo wygląda, że pracuje sam w bardzo wygodnym, bogato urządzonym biurze, a na szyldzie widnieje informacja, że przecież ma pracować z parterami… Myślę, że to będzie kolejna postać, która wpisze się w cykl na dłużej.

Oczywiście są i postacie już nam dobrze znane – mąż Matyldy – Roman, nudny informatyk, który w domu palcem nie kiwnie, a który nigdy nie jest przygotowany na dziwne zlecenia Matyldy. Ich córka Monika, w której Matylda ma oparcie, choć pamięta o tym, że to dziecko i że nie jest to osoba, której powinna się z wszystkiego zwierzać. Komisarz Tomczak, który w tym tomie też mocno wpisuje się w tę humorystyczną stronę historii, oczywiście jest i Grom i gangster Wujek. Za to Dębski, architekt, którego dziewczynę udawać ma Matylda, jest bardzo tajemniczy. Bogaty, samotny, zmienia dziewczyny w tempie ekspresowym, mimo że wszystkie wyglądają tak samo… Jest w nim coś dziwnego – twierdzi, że nie pamięta imion swoich dziewczyn, nie ma numerów, nie ma podejrzeń i wcale go ten prześladowca nie denerwuje… Czy to prawda?

Każda kreacja postaci jest tu dobrze przemyślana (a! jest jeszcze grabarz! Również bardzo zabawna postać!) i każda ma w swoim zakresie możliwości, by wywołać w czytelniku śmiech, co w komedii kryminalnej jest naprawdę ważnym aspektem!

„Gdyby nie Matylda, pewnie już dawno pływałby z tymi rybkami. Niby miał wnuki i mógłby dziadkować, ale te współczesne dzieciaki to takie wymoczki, że ani głosu podnieść, ani krzywo spojrzeć, bo zaraz płacz i lament, i psychoterapia, za którą jeszcze musiałby płacić.”

Intryga kryminalna rozwija się dosyć spokojnie, Matylda dopiero gdzieś w 1/3 powieści po raz pierwszy spotyka się z Dębskim i wtedy faktycznie zaczyna się śledztwo. Zagadka jest ciekawa, bo wcale nie tak prosta jak się z początku wydaje. Ba! jest na tyle skomplikowana, że tom kolejny nadal będzie opowiadał o jej kontynuacji, zatem nie wszystkie wątki w „Wadliwym kliencie” zostają wyjaśnione... Co u mnie spowodowało, że gdy skończył się audiobook, to popędziłam do książki sprawdzić, czy naprawdę tak się to zakończyło! Tak, koniec to porządny cliffhanger!

„Kończę z babami. Pożytku z nich żadnego, a jeszcze naoglądają się diabli wiedzą czego i jakieś wymagania mają.”

Myślę, że warto też wspomnieć o tym, co intryga zbudowana na udawaniu nowej dziewczyny Dębskiego niesie. Mianowicie, Dębski to mężczyzna z mocno określonym i bardzo wąskim gustem – jego dziewczyny wyglądają wszystkie bardzo podobnie. I tu Matylda wpada w pułapkę – i ona musi się do schematu dostosować. Oczywiście nie jest to jej w ząb, cała jej metamorfoza jest jedną wielką scenką humorystyczną, a jednak… chyba jest w tym coś więcej? Dlaczego kobiety są tak chętne, by dopasować się do wymagań społeczeństwa? Dlaczego dajemy sobie wmówić, że taki wygląd jest w porządku, a inny nie? Nawet w imię miłości? I dlaczego to kobieta ma dbać o dom nawet kiedy skupia się na realizacji w życiu zawodowym?

„(...) profesjonalna makijażystka z brzydkiego kaczęcia zrobi łabędzia. Księcia tylko szkoda, gdy po nocy poślubnej odkryje w łóżku żabę. Bajki dla dzieci przedstawiały spaczony obraz świata. Dynia to dynia, można z niej zrobić dżem, ale nie karocę (…).”

Same nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wielopokoleniowy układ sił i oczekiwań w stosunku do kobiet, wpłynęły na nasze własne postrzeganie samych siebie. Może warto podejść do życia jak Matylda? Choć i ona cały czas walczy z głosikami w głowie, które mówią jej, że może powinna zachowywać się inaczej …

„Głosik tym razem nic nie powiedział. Rozchichotał się za to tak, jakby zaraz miał się skończyć świat.

Smerdolona podświadomość, pomyślała z sarkazmem.”

Zrobiło nam się trochę poważnie, ale myślę, że właśnie w tym urok gatunku komedii w ogóle. Możemy w lekki sposób poczytać o tematach, o których warto pomyśleć, ale w sposób pozytywny, patrząc na nie z nadzieją poprawy. W mojej ocenie „Wadliwy klient” wypada naprawdę świetnie w sumie pod każdym względem – postacie dają z siebie wszystko co najlepsze, humor jest doskonały, a intryga zahaczająca o stalking i spojrzenie społeczeństwa na kobiety bardzo na czasie. Jedyne co mnie zdenerwowało, to te urwane zakończenie… No jak tak można zostawić czytelnika w zawieszeniu?! Gdzie tom siódmy?! Czekam na kontynuację z prawdziwą niecierpliwością!

 

PS. „Wadliwego klienta” można czytać w oderwaniu od reszty tomów serii, jest to całkowicie osobna zagadka kryminalna, a postacie z serii są tu odpowiednio wprowadzone, tak by nowy czytelnik się nie pogubił.

 

Moja ocena: 8/10

 

Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Prószyński i S-ka.

Książka dostępna jest też w abonamencie 

Dodaj na półkę - klik!

Podoba Ci się to, co robię?

Wesprzyj mnie na patronite.pl/kryminalnatalerzu i dołącz do grona moich Patronów!