"Wspólniczka" Steve Cavanagh - recenzja patronacka

Autor: Steve Cavanagh

Tytuł: Wspólniczka

Cykl: Eddie Flynn, tom 7

Tłumaczenie: Andrzej Szulc

Data premiery: 30.07.2025

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 400

Gatunek: thriller prawniczy

 

Steve Cavanagh to irlandzki autor powieści kryminalnych i sensacyjnych, który tworzy już od dekady - debiutował dokładnie w 2015 roku książką “Obrona”, a zarazem pierwszym tomem cyklu thrillerów prawniczych z Eddiem Flynnem, który przyniósł mu światowy rozgłos i słowa uznania od najgłośniejszych, najmocniej cenionych pisarzy. Teraz na swoim koncie ma równo dziesięć książek - osiem z serii i dwie osobne, a na początek przyszłego roku zapowiedziany jest kolejny tom z Eddiem Flynnem. W Polsce jego historia wydań była bardziej burzliwa - pojawił się niewiele po swoim debiucie, później zniknął, od 2019 roku przeszedł pod skrzydła Wydawnictwa Albatros, ale tak naprawdę dopiero od zeszłego roku czytelnicy zostali usatysfakcjonowani - wydawnictwo do kwietnia tego roku skompletowało nam sześć pierwszym tomów z Eddiem Flynnem, a teraz, zaledwie trzy miesiące później, do naszym rąk trafił tom siódmy! Miejmy nadzieję, że teraz już obecność książek Cavanagha na polskim rynku będzie można uznać za pewniaka! Bo co jak co, ale od jego powieści można się uzależnić!

 

W nowojorskiej kancelarii prawnej Flynn i Brooks zjawia się mężczyzna w eleganckim garniturze. To prawnik Carrie Miller, która kilka miesięcy temu została postawiona w stan oskarżenia o współudział w zbrodniach popełnianych przez jej męża, seryjnego mordercę zwanego Piaskunem. Prawnik zamierza tę sprawę przekazać Eddiemu i jego współpracownikom, gdyż sam nie ma doświadczenia w prawie karnym, a teraz już jasne jest, że proces na pewno się odbędzie - Peltier cały czas liczył na ugodę, która do procesu by nie dopuściła, niestety nic z tego nie wyszło. Eddie według swojej zasady nie chce przyjąć sprawy, póki nie upewni się, że jego klientka jest niewinna, choć pozostali członkowie jego zespołu są już zdecydowani. Po rozmowie z Carrie również i on na jej obronę przystaje. Niestety nie tylko z trudną sprawą w sądzie i mocno negatywną opinią publiczną przyjdzie im się zmierzyć - na wolności nadal jest Piaskun, policja i FBI nadal na niego polują, a on od ponad roku pozostaje nieuchwytny... A jednak proces coś zmienia - Piaskun wraca i zrobi dosłownie wszystko, by jego żona nie trafiła za kratki. Naprawdę wszystko.

 

Książka rozpisana jest na prolog, 63 rozdziały oraz dwa fragmenty doniesień medialnych - jeden znajduje się od razu po prologu, drugi pod koniec powieści. Każdy rozdział opatrzony jest imieniem bohatera, z perspektywy którego poznajemy dany fragment, poza tym dostajemy też wgląd w zapiski z pamiętnika Carrie - w większości datowane. Historia przedstawiona jest oczami zarówno wszystkich członków zespołu Eddiego, jak i agentki FBI, byłego federalnego oraz samego Piaskuna. Jednak tylko Eddie historię przedstawia w narracji pierwszoosobowej czasu przeszłego, pozostałe postacie swoje wersje przedstawiają poprzez narratora trzecioosobowego. Prócz Carrie oczywiście, na której forma pamiętnika wymusza osobę pierwszą. Styl powieści jest bardzo swobodny, autor odpowiednio dopasowuje język zarówno do postaci, jak i tego, co chce przekazać - czasami zdania się krótkie, szybkie, podbijają dynamizm akcji, w innych wypadkach zdania są rozbudowanie, dokładne, oddają skomplikowanie fabularne. W książce sporo jest dialogów, a choć w tym tomie ilość przemów i przepytań świadków na sali sądowej nie jest tak duża, jak w innych, to nadal są to perełki oratorskie. Książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością, a niewymuszony humor postaci, jakim posługują się w wymianach zdań między sobą, nadaje historii pewnej lekkości.

“- (...) Słyszałeś o Blach? Ona się tym zajmie.

- Prawdziwa z niej twardzielka - powiedział, otwierając szerzej oczy. - Nie musisz się o nią martwić, dzieciaku. Niech martwią się ci, którzy jej podpadli.”

“Wspólniczka” to tom siódmy serii, ale jak każdy, można czytać ją od pozostałych niezależnie, zależności pomiędzy znanymi postaciami są wyjaśnione, życiorysy w skrócie przypomniane, a cała intryga jest zagadką zamkniętą w jednym tomie. Autor bardzo sprawnie buduje napięcie, zaczyna od mocnych nut, bo już za chwilę uderzyć jeszcze mocniej. Dodatkowo stosuje znajome triki, które te napięcie potęgują - rozdziały są krótkie, często zakończone cliffhangerami, a postacie nie mówią nam wszystkiego - to, że wpadną na jakiś pomysł, coś odkryją, wcale nie znaczy, że czytelnik od razu wie co. Na to najczęściej musimy poczekać, co sprawia, że napięcie i ciekawość podczas lektury sięgają zenitu.

“Czasami, kiedy patrzymy na świat, nic nie wygląda tak, jak powinno. Coś odstaje, coś jest spartaczone, coś jest po prostu do dupy. Widać, że mamy problem, ale trudno jest znaleźć rozwiązanie.

Czasami to rozwiązanie przychodzi do głowy, gdy trafiamy na kolejny problem. Wyglądało na to, że moja podświadomość pracowała usilnie nad czymś, nie dając mi o tym znać. I nagle - bum! - wszystkie elementy zaczęły do siebie pasować!”

Steve Cavanagh już nieraz udowodnił jak skomplikowane fabuły potrafi budować, jak trafnie wyczuwa odpowiednie momenty na twisty fabularne, które wprowadzają w osłupienie i każą czytelnikowi całą książkę analizować od nowa. We “Wspólniczce” twisty oczywiście nieustannie nadal zaskakują, a stopień skomplikowania, choć z początku nie wygląda, jest tak duży, że podejrzewam, że książkę musiałabym przeczytać kilka razy pod rząd, by wyłapać wszystkie pułapki, w które nieświadomy czytelnik w swoich teoriach wpada. Autor wodzi za nos jak nikt inny, bo kiedy już czytelnik jest święcie przekonany, że wie wszystko, nagle okazuje się, że nie wie tak naprawdę nic. To budzi mój ogromny podziw, tak świetnych zmyłek fabularnych nie robi nikt inny.

“Niektórzy z prokuratorów bardzo wcześnie w swojej karierze tracą z pola widzenia prawo. Dla nich ta praca polega przede wszystkim na tym, żeby skazywać, skazywać, skazywać - odhaczać kolejne zwycięstwa.”

W tym tomie autor wsuwa pod lupę wątek seryjnego mordercy i wszystko, co się z tym wiąże. Przyglądamy się sprawie od strony FBI, czyli tych, którzy próbują go złapać, jak i od tej strony niepewnej - ofiary czy wspólniczki? Bo przecież seryjni mordercy często mają rodziny, a choć z historii wiemy, że są i takie, które niczego nie podejrzewają, to kiedy jednak pojawia się kolejna taka sprawa, na gorąco bardzo trudno jest w to uwierzyć. Ale w tym wypadku Eddie wierzy, my jednak pamiętamy, że już kiedyś zaufał złej osobie… czy zatem na pewno możemy wierzyć, że potrafi to poprawnie ocenić? Wątek FBI jest na tyle ciekawy, że przynosi zagadnienie profilowania. Tyle ostatnio mówi się o tej dziedzinie behawioralnej, tak nas ona fascynuje, a autor w swojej powieści stawia ją w innym świetle, odsłania fakty, które sprawiają, że zaczynamy podważać to, czy faktycznie w aktualnych czasach profilowanie może być przydatne i skuteczne. Kontrowersyjny temat, ale na pewno warty dyskusji!

“Żony uświadamiają sobie, że nie tylko nie mają przyszłości, ale też, że skażona jest cała ich przeszłość. Każdy pocałunek, każdy czuły uścisk, każda spędzona razem miła chwila mogą się okazać zatrute. I rodzi się kolejne, tym razem naprawdę bolesne pytanie: co takiego we mnie mogło zafascynować kogoś tak złego?”

Oczywiście i sam morderca ma tutaj miejsce do popisu, w końcu i z jego punktu widzenia przyglądamy się sytuacji. A to podsuwa kolejne pytania: czy taki człowiek, który przecież jest skłonny do czynów dla nas niewyobrażalnych, naprawdę może kogoś kochać?

“Ludzie dostosowują swoje osobowości do różnych sytuacji. Moim zdaniem w miejscach zbrodni nie szukamy człowieka. Możemy tam tylko zobaczyć zabójcę.”

Steve Cavanagh, poza świetnym zmysłem do budowania skomplikowanych, bogatych w twisty fabularne intryg, już też nieraz pokazał nam, że nie oszczędza swoich postaci. I we “Wspólniczce” znowu szykuje dla nas kilka sytuacji granicznych, takich, w których na chwilę staje serce, a czytelnik z przerażeniem w oczach myśli “Nie! Nie zrobił tego!” A może jednak zrobił? O postaciach z serii pisałam już wiele (Eddie Flyyn w pigułce - klik!), ich charaktery się nie zmieniają, choć emocje i priorytety zostają wystawione na próbę. Do nich w tym tomie dochodzą ciekawe postacie: prawnik Peltier, Carrie, agentka Delaney i były agent Gabriel Lake. Poza tymi bezpośrednio uwikłanymi w sprawę morderstw, najciekawszą postacią wydaje się ten ostatni - Gabriel Lake, w za dużym garniturze, nerwowy koleś, który przesadnie wypytuje o skład i pochodzenie produktów posiłków i z jakiegoś powodu uważany jest za niezastąpionego w tropieniu takich degeneratów jak Piaskun… To postać nieoczywista, która kilka razy każe nam zmieniać o sobie zdanie, ciekawa też jestem czy jeszcze kiedyś w kolejnych tomach do niego wrócimy.

“Ludzie popełniają straszne błędy, ale w głębi serca nadal są dobrzy. Jedna pomyłka nie może zdefiniować czyjegoś życia.”

W poprzednim tomie, w „Adwokacie diabła” (recenzja – klik!) autor skupił się przede wszystkim na warstwie psychologicznej i zagadnieniach społecznych, prawnych, które budzą kontrowersje. Choć we “Wspólniczce” i tego nie brakuje, to nacisk położony jest równie mocno na samą akcję, jej dynamizm, po prostu dobrą rozrywkę dla czytelnika. I doskonale się to sprawdza - od książki nie można się oderwać, a dylematy moralne, jakie przy okazji serwuje, zostają w głowie na dłużej. Swobodny styl zapewnia lekką, przyjemną lekturę, charakterne postacie budzą sympatię lub odczucia odwrotne, a kolejne twisty przyprawiają na zmianę o palpitacje bądź zatrzymanie serca. Czy to nie brzmi jak doskonały thriller? Zdecydowanie tak, a ja już nie mogę się doczekać co autor zaserwuje nam w tomie numer osiem! Obyśmy nie musieli na niego długo czekać, bo tak naprawdę już teraz za sposobem budowania opowieści Steve'a Cavanagha, jak i cała kancelarią Eddie i Brooks tęsknię!

“To nie jest kancelaria prawna (...) Pracowałam w kancelariach prawnych całe życie. My tutaj tworzymy rodzinę.”

Moja ocena: 8/10

 

Recenzja powstała w ramach współpracy patronackiej z Wydawnictwem Albatros.

Dostępna jest w abonamencie za dopłatą 14,99zł 

(z punktami z Klubu Mola Książkowego 50% taniej) 

Dodaj na półkę - klik!

Podoba Ci się to, co robię?

Wesprzyj mnie na patronite.pl/kryminalnatalerzu i dołącz do grona moich Patronów!